Dwór wzniesiony przez Christopha von Tschirnhausa według jego projektu jest perłą renesansowej architektury XVI wieku; z tego czasu pochodzą znakomite i unikalne dwukondygnacyjne krużganki zaplecza dworu. Został uszkodzony w czasie wojny trzydziestoletniej w wyniku pożaru w 1626 roku. Od XVIII w. nie był już wykorzystywany jako rezydencja i przejęły go magdalenki z pobliskiego Lubania. Wtedy dwór rozbudowano, zmieniając jego charakter. Kolejne zniszczenia przyszły w 1945 r. Dwadzieścia lat później część dworu odbudowano i przeznaczono na kościół p.w. Matki Boskiej Szkaplerznej (obecnie Chrystusa Króla) natomiast pozostała część pozostaje w stanie trwałej ruiny.
Na szczególną uwagę zasługują unikatowe renesansowe krużganki znajdujące się na zapleczu niewidocznym od strony drogi, stanowiące dziedziniec dworu. Wsparte na kamiennych toskańskich i jońskich kolumnach sięgają drugiej kondygnacji. Parapety zdobią kartusze herbowe śląskich rodów, rozdzielone kariatydami oraz maszkaronami.
