Obecna siedziba Urzędu Gminy Bolesławiec mieści się w kameralnym budynku dawnego klasztoru dominikańskiego, a właściwie dawnego refektarza klasztornego, dobudowanego do zabudowań klasztornych za sprawą przeora Leopolda Fuchsa w 1714 r. Historia bolesławieckich Dominikan rozpoczyna się w XIII w. Podczas najazdu husytów w 1429 klasztor stał się ostatnim miejscem oporu, w którym ostatni obrońcy miasta ponieśli klęskę. Według kronik miejskich z pożogi ocalał jeden zakonnik – Antoni Seifert.
Mimo zniszczeń klasztor odbudowano już w roku 1432. Zakon nie przetrwał jednak reformacji i w 1545 r. zgromadzenie zostało rozwiązane. Bibliotekę zakonną protestanckie władze miasta przeznaczyły na magazyn zboża, na dziedzińcu wybudowano osiem kamienic, a kościół przyklasztorny rozebrano. Z czasem w opuszczonych obiektach klasztornych zlokalizowano wytwórnię saletry, a w 1554 r. przeznaczono je na szpital i przytułek dla ubogich.
W 1660 r. Dominikanie powrócili do miasta i dawnych zabudowań klasztornych, a w 1678 r. przebudowali na barokowy kościół kamienicę stojącą w miejscu dawnej świątyni. W 1696 r. kościół otrzymał nową elewację frontową. Wielki pożar miasta z 1739 r. strawił niemal cały klasztor; ocalał tylko budynek refektarza. Klasztor odbudowano.
Kres działalności zakonu nastąpił wraz z sekularyzacją wszystkich klasztorów na terenie Prus w 1810 r. Wszystkie zakonne ruchomości trafiły na licytację, natomiast ołtarz główny św. Krzyża przeniesiono do kościoła farnego p.w. Wniebowzięcia MNP, gdzie stoi do dziś w bocznej, południowej nawie. Budynki klasztorne zaadoptowano na szkołę ewangelicką. W samym kościele 19 kwietnia 1813 r. odprawiono prawosławną liturgię z udziałem cara Aleksandra I, Wielkiego Księcia Konstantego i Marszałka Kutuzowa. W 1816 r. zburzono kościół przyklasztorny a na jego miejsce wzniesiono drugi budynek szkolny, równolegle do istniejącego. Został on rozebrany tuż po wojnie, a do dzisiejszych czasów zachował się właśnie budynek dawnego refektarza klasztornego. We wnętrzu budynku odnaleźć można XVIII - wieczny ceramiczny herb miasta.
