Budynek dworca kolejowego wraz ze schodami zlokalizowanymi przy elewacjach wschodniej, zachodniej i północnej oraz z przybudówkami przy północnej i zachodniej elewacji. Budynek dworca został oddany do użytku wraz z innymi obiektami stacyjnymi w 1904 r. Poza pomieszczeniami użytkowymi takimi jak hol główny, kasy poczekalnie, w budynku mieściły się pomieszczenia mieszkalne i gospodarcze przeznaczone dla pracowników obsługi stacji. Budynek wzniesiono z cegły, posadowiono na wysokim cokole (częściowo murowanym z kamienia) , otynkowano. W części środkowej jest on jednokondygnacyjny, w części północnej – trzy, a w południowej – dwukondygnacyjny; poddasze budynku służyło na cele użytkowe. Południową cześć na wysokości drugiej kondygnacji wzniesiono w konstrukcji szkieletowej, wzbogaconej dekoracyjną formą z wykorzystaniem esowatych profili rygli i zastrzałów. Bryłę nakryto wysokimi dachami o zróżnicowanych konstrukcjach nad poszczególnymi częściami.