Budynek, nazywany Pałacykiem wdowy powstał w latach dwudziestych XX w. jako siedziba księżnej Luizy, wdowy po księciu Fryderyku zu Solms – ostatnim właścicielu majątku w Kliczkowie. Ze względu na zastosowane rozwiązania projektowe obiekt posiada wartość artystyczną. Prezentuje cechy stylowe dla neoklasycyzmu w XX-wiecznej relacji reprezentacyjnego domu mieszkalnego. Charakteryzuje go zwarta, jednokondygnacyjna bryła z użytkowym poddaszem, kryta dachem mansardowym z centralnym, dwukondygnacyjnym ryzalitem i z jednokondygnacyjnymi ryzalitami bocznymi. Reprezentacyjna forma elewacji frontowej podkreślona jest przez podcień i loggię ryzalitu, który flankują żłobkowane pilastry z jońskimi głowicami i wieńczy trójkątny tympanon. Budynek posiada wartość naukową jako przykład architektury willowej, przedstawiający etap rozwoju budynków mieszkalnych początku XX w. tego regionu.